Çünkü Stratejik Plan tercihler içerir, bazı müşteri gruplarını dışarıda bırakıp başkalarına ulaşmanızı söyleyebilir … Bu ise bir dizi riskli karar demektir. Şirketlerin konfor zonları buna engel olur.

Halbuki operasyonel mükemmellik çalışmaları belirlidir, rotası ve vaatleri bilinir, hesaplanabilir.

Sonuç odaklılık, ?kısa ve orta dönem? içinde yöneticiyi bu yöne iter. Aynı zamanda sektörün iç kuralları veya bakışı yöneticileri etkiler. Dolayısı ile stratejik odaklanma yerine “operasyonel mükemmellik” konusunda çalışılır.

Diğer yandan bazıları ?müşteri odaklı? olmayı herkesin her istediğini yapmaya çalışmak olarak anlar, çünkü bu daha kolaydır.

Bütün bunlar birleşince “hiç bir yer – nowhere” veya “hiç bir olay – no event” veya “hiç bir hareket – no motion” konumuna, yani izlenen bir planın olmadığı konuma geçilmiş olur …  Artık hiç kimse tercih kullanmak zorunda değildir !